گلایه شهروندان از کمبود امکانات ورزشی و تفریحی در پارک ۶۵ ساله پایتخت
ساعی؛ سالخورده اما زیبا
معصومه حق جو
عصر آخرین روز هفته، پیاده‌روی در خیابان ولی‌عصر(عج) و بعد هم سر زدن به پارک ساعی. این جملات بخشی از یک برنامه‌ریزی تفریحی نیست.
باید از اهالی محل و کسانی که این پارک درندشت برایشان مأوایی است دوستداشتنی درباره کم و کاستی‌های بوستان زیبا و منحصر به فرد ساعی بپرسم و درددل‌هایشان را با مسئولان شهرداری منطقه در میان بگذارم. برگ‌ها پیاده‌روهای عریض خیابان ولی‌عصر(عج) را فرش کرده و آفتاب بی‌رمق نخستین روز زمستانی از درختان سر به فلک کشیده ۶۵ ساله ساعی دست کشیده که به پارک می‌رسم.
- حروف الفبا و مجسمه حیوانات
خانمی که گرمکن ورزشی به تن دارد روی یکی از نیمکت‌ها نشسته و نگاهش به رهگذران است. سلام می‌کنم و کنارش می‌نشینم. سر صحبت که باز می‌شود از زیبایی‌های درختان کهنسال پارک ساعی می‌گوید و کودکی‌هایش: «سال‌ها پیش، از طرف مدرسه برای یادگیری الفبا می‌آمدیم اینجا. ساعی یکی از قدیمی‌ترین پارک‌های تهران است. من از کودکی این حروف الفبا را که در قالب آثار حجمی اینجا و آنجا نصب شده‌اند، دیده‌ام. با خانواده و دوستان روی این نیمکت‌ها نشسته‌ام و نگاه‌های متحیر بچه‌های قد و نیم‌قد به مجسمه‌های حیوانات حالم را سر جا آورده. اما در طول سالیان همه این مجسمه‌ها و المان‌های حروف الفبا و نیمکت‌ها به مرور فرسوده شده‌اند و نیاز به نوسازی دارند.»
زهره تهرانی می‌گوید: «چند سال قبل که مادرم توان بیشتری داشت، صبح‌ها با هم برای ورزش از همین ورودی غربی وارد پارک می‌شدیم، ولی این روزها دیگر توان پایین و بالا آمدن از پله‌ها را ندارد. از طرفی نقاطی که وسایل ورزشی جانمایی شده فاصله زیادی با هم دارند و برای سالمندانی که در ضلع غربی ساکنند امکان استفاده از این وسایل وجود ندارد.»
تهرانی با بیان اینکه اگر آسانسور در ضلع غربی تعبیه می‌شد، افراد میانسال به‌راحتی می‌توانستند وارد پارک شوند، ادامه می‌دهد: «منزل ما در خیابان ولی‌عصر(عج) است. بنابراین، برایمان سخت است که از ورودی‌های دیگر وارد پارک شویم. شهرداری مسلماً قوانینی برای اصلاح ورودی‌ها و فضاهای سبز عمومی دارد که شهروندان از آن بی‌خبرند، ولی مطمئناً راهی برای رفع این قبیل مشکلات وجود دارد.»
- سرپناه حیوانات
کمی آن طرف‌تر، مرد جوانی در حال غذا دادن به گربه‌هایی است که با وزش باد پاییزی در گوشه و کنار کز کرده‌اند.
او می‌گوید چند ماه است که در این منطقه ساکن شده و اغلب به پارک ساعی می‌آید. مجتبی طباطبایی اضافه می‌کند: «به حیوانات علاقه زیادی دارم. تا به حال چند تا از این گربه‌ها را که مریض شده بودند با هزینه خودم درمان کرده‌ام.»
او در حالی که آخرین بسته غذای مخصوص گربه‌ها را خالی می‌کند، پیشنهاد می‌دهد: «کاش شهرداری جایی برای نگهداری از این گربه‌ها در نظر بگیرد. اگر کسی بانی شود و وسایل لازم را در اختیار من قرار بدهد، می‌توانم برای این گربه‌ها در گوشه‌ای از پارک جایی درست کنم تا در فصل سرد سال سرپناه داشته باشند.» طباطبایی می‌گوید: «شهرداری می‌تواند برای ساماندهی گربه‌ها از همین قفس‌های حیوانات که مدت‌هاست در پارک خالی مانده، استفاده کند.»
در همینه زمینه :
